İçimde bir acı şarkı ile uyanıyorum
Ölümlülüğü dizlerinin dibine oturtup
Uslu evlatlar gibi, saçlarını tarıyor şiiri
İkindi vakti bir serinlik
Tekrar ederek derinleşen bir koku
Genişlikten bir gök ekliyorum içime
Çok uzaktaki bahçeden
Aramızdaki metafiziği umuda sarıp,
Sarmalayıp başka bir ömre erteliyorum
Vaktim eksiliyor ve ben kokuyorum
Ölünce göğsümden soğur da düşer diye hevesin
Bu yazı yorumlara kapalı.