Arka balkonunda
Havluları asılı sevgilimin evinin
Yollarında parke taşı döşeli
Şarkımızın bir bacağı kısa
Yeminimiz iki buçuk köşeli
Bu semte gökten haber düştü düşeli
Cenaze evi için iki kap yemek
Güvey evine bir beyaz gömlek
Başka tedbir yok dünya ile ilgili
Pazar sabahlarında kahvaltı sofrasında
Son sayfası görünen gazeteler yok
Ne duvarlara umut bağlanır bu semtte
Ne de yıkılışlarına duvarların
Çünkü, tek gücü ısrardır iyiliğin
Güzel rüyaları bile özlemekle gelişir
Ve hep aynı adı vermekle bildiğin şeye
Bizim semte adı Nemrut’tur bütün kötülerin
Bütün yağız delikanlıların adı İbrahim
Her köşe başında küçük bir dünya
Bakkaldan berberden terzi amcadan
Elle inşa edilmiş titiz dünyalar
Ve eski bir ısrar elden elde gezinen
Küçük olandan büyüğe doğru
Karışsa diye birbirine büyük ve küçük
Arka balkonunda havluları topluyor sevgilim
Dünya gözümde bir daha küçük
Bu yazı yorumlara kapalı.