Toz

Bir kâğıt en fazla yedi defa katlanır
Üstüne iyi bir şiir yazılmamışsa
Gün ancak ikindide kendini bulur
Önce hevesti bunu saymayız
Yeterince pişmansan o zaman tamam
Dalıp geç iniyorsan vasıtalardan
İçine dolanmışsa dolmuş güzergâhları
Saygıyla ütülenmiş bir beyaz gömlek
Tam kemer tokasında biten kravat
Sen hiçbir şey böyle bitsin istemezsin aslında

Bir dilim sadece yasak medyadan
İlk dilim kâfidir lekelenmeye
Berbat şarkılar gibi diline yapışık
Dönüp dönüp durdukça içine sinen
İçinde dönüp duran eflatun dolap
Tam odak noktasında süzülen ışıkların
Yalancı bir tanrıya özenmişliğin
Ne hükmü kalır ölmenin karşısında
Ölmenin diyorum taş gibi soğuk
Küçük bir toz zerresi gibi sadece
Işık sütunlarından geçerken mevcut

Tepeden kopan taş düze inecek
Kesin bir inişle aşağı gelen
Kimin boyuna göre biçilmiş bu son
Hangi hafızalarda bir imza kalır
Unutulmaya deva bir şarkıya sarılsak
Şarkıyı hatırlatan başka şarkılar kalır
Kesin bir inişle aşağı gelen
Senin tedavisiz pişmanlığındır
Ne zaman imkânsızsa geciktirmeler
İnce ipler keserek bileklerinden
Sen hiçbir şey böyle bitsin istemezdin aslında