Adlarını taşların üstüne kekeleyen
Deliler dolaşıyor caminin avlusunda.
Doğuştan barışıklar naçar ölümlülükle.
Ben de “aşığım” derim belki gelip sorsalar.
Halbuki neye tepe tırnak niyet kesildim,
Bir ömür can elimle hangi şeye uzandım?
Sorsalar; ceplerimde ezbere kelimeler
Yüzümden son akraba çizgileri silerim.
Kinimi zarif tutma çabası bahaneler.
Sorsalar; “bak şimdi der” seni susarım. Sonra
Gözüm takılıp kalır yaradan gözükene.
Ne yanına yakıştım ne de çok uzağına.
Bu yazı yorumlara kapalı.