yıkarak geleceğim sevgilim başka türlüsü güç.
annemin roman sayfaları arasında gezinip
yarım söndürdüğü izmaritleri,
babamın varislerini yıkarak geleceğim.
bir çamur birikintisi gibi
üstlerinden atlayacağım
doğum günlerimin.
öleceğim sandığım birkaç günden kalma
o soğuk korkunun başını ezeceğim.
daha da soğuk taşlar ile…
yakandan görünen o sonsuz gençlik için
bütün suçlarımı üstleneceğim.
yıkarak geleceğim başka umudum yok.
ayaklarımı fark etmekten vazgeçip
koşarak, yorarak, yıpratarak, dünyayı.
ruh acıyıp, küsüp, çekildiğinde,
unutulmuş bir vahiy gibi birden bulduğu
başka bir mümkünün ihtimaline.
Bu yazı yorumlara kapalı.