Psikolog baskısı dilimi törpülüyor.
Eksik kelimeleri demirden yontuyorum.
Uykumu bırakarak dikenli tellerinde
Kendime dönüyorum gecenin meydanından.
Hücumdan hemen önce uykum hücum borusu.
Caddelerde önceki günün silik öfkesi.
Uyanmadan camdan ve betondan kalabalık,
Ruhumun kalanını ne ardında saklasam?
Öğlen sıcağı bulup soluyacak aralık,
İçimin karasını neye yorup aklasam?
Saatler genişliyor vakitler daralırken
Asfaltla tutuştuğum kavganın ertesinde.
Masanın üzerine pörsüyor kum saati,
Plastikten paralar, parlak kutsal kemikler.
Çok kötü bir dünyanın, çok kötü tercümesi.
Dedim, aşka tutunsam içimin kalanıyla,
Düşse kabuk yaramdan yerine umut dolup.
Bende izi kalana alışsam adım adım,
Tenime eklenene peşinen razı olup,
Beklediğim listeye üstten eklense adım.
Bu yazı yorumlara kapalı.