Seni bu karanlıkta, bu sarı saçlarınla,
Böyle gün gibi kolay bulduğumu görenler,
Yıllar hesabımızdan kolay düştü sanacak.
Avucunda geçeni süslendiren bir sıcak,
Güzeldim de güzeldi dünya denen taş kucak.
Ölüler zaten bilmez üstünde çiçekleri,
Köyde küsüp, şehirde utanan gençliğimiz,
Yol bizi değiştirdirdi, hem de hiç değişmeden.
Benim kalbim karardı, senin gözlerin uzak,
Yerim yoktu, bunları çok yalnızken düşündüm.
Hiç delilim yok ama yine de umudum var.
Kâğıt uçaklar gibi, orman yolları gibi,
Yorgunlukla çıkılan kısa uykular gibi,
Işıkların açıksa, utanmadan dönerim.
Beni bırakma sakın, darılma onlar gibi.
Güzeldim de güzeldi, şimdi değil ve pişman.
Korkuyu gözlemekten yorgun nazarım şaşı,
Mühendis dikkatinin hapsolduğu yerdeyim.
Bahçelerinde emin, nice günlerim geçti.
Güzelsin de güzeldi, yol ver, yine geleyim.
Bu yazı yorumlara kapalı.