“Uzun yoldan gelip yorgun düştü; ama gücünü yitirmedi”
Gılgamış Destanı 1. Tablet 9. Cümle
Kıvranan takvimlerde kalsaydı da payına
Döne döne küçülen o halka kalacaktı,
Takanı yaşlandıran emrivaki bir şapka,
Ağzı sıkı kapalı üç kötümser kavanoz,
Kör makastan kurtulmuş delik deşik bir iman;
Çöle doğru gnostik, bozkırda protestan…
O söyledi ben yazdım, o söyledi ben yazdım
Öyküsünü giyindik muskamızdan soyunup
Yağmur temizliğinden adım adım vazgeçtik
Kabuğunu parlatan böcek titizliğinden
Meğer hinlik insanın ta hamurunda varmış
Yok, o kadar değildir dedik tam o kadarmış
Şimdi onu özlesin kötü haber getiren.
Eski adak ağacı kuruyup onu ansın.
Sislerini bitiren sokaklar varsın ona.
Tapınaklar aldanış hararetinde yansın
Yıkılsa da gözünü göğe diksin duvarlar
Onda giz, onda umut, onda daha neler var
Bu yazı yorumlara kapalı.