Diyorlar

Yurdumun rızkını erken tükettim.
“Göç burdan” diyorlar, göçemiyorum.
Bu murdar çeşmeye kadar sabrettim,
“İç burdan” diyorlar, içemiyorum.

İçime söylüyor en kötü sesim,
Sarp yokuştan önce bitti nefesim,
Döküldü süslerim, söndü hevesim,
“Kaç burdan” diyorlar, kaçamıyorum.

Hem umut bağladım kâhin diline
Hem sırrım söyledim, geçtim kimine.
İndirip Kenan’da kuyu dibine
“Uç burdan” diyorlar, uçamıyorum

Silmeden duvarlar nemli yasını,
Söktüler mirasın kök yapısını.
Kitleyip odamın tek kapısını
“Aç burdan” diyorlar, açamıyorum.

Kaldır nazarını eski beşikten,
Aydınlık odadan, sıcak döşekten,
Topla umudunu beton eşikten,
“Geç burdan” diyorlar, geçemiyorum.

Küfürler eriyor sıcak çorbada,
İğneler büyüyor temiz urbada,
Ölümle ayrılık aynı torbada,
“Seç burdan” diyorlar, seçemiyorum.