Ben kendi yüreğimi ayağımın altında
Sen ağzında sakız gibi korkumu çiğniyorsun
Kara-yasal bir mühür ile
Adıma tescilli umutsuzluğum
Yollar bile daralır yollara düşsem
Hiçbir yer yeterince uzak değilken
Gelmekten gitmekten bahsediyorsun
Senin gelmek benim gitmek dediğim
Tekrar zehirlemesidir umudun şiirimi
Bu rutubetli öykü aslında
Şafak vakti yağmurda gezmek
Ya da Türk filmlerinde ağlamak gibi
Garip insan alışkanlıklarından beslenir
Ben bıraktım bu tür huyları
Ağlarsam utanırım gülersem garip
Sorarsan gazete cümleleriyle anlatırım halimi
En iyisi sen bana bir mektup yaz
Gelmeyişim hakkında
Ben de sana gitmeli hayaller yollayayım
Yine de cahil bir cesarete kapılırsa yüreğim
Bil hangi yola çıkılsa sensin son durak
Elimde takvimlerle ulaşırsam kapına
Beni al ve umutsuz bir yerde bırak
Bu yazı yorumlara kapalı.