Bir an için de olsa, yalan yok, olacak sandırmıştı, gerçekten.
Lekeli yerlerini unutturacak kadar beyaz gömlekler uzak.
Yırtık yok belki ama hissettiriyor kendini boşluk vermeden dikiş.
Tersi de var biliyorum, dar yolların ötesinde ama var.
Orada, eyvah dedirten sabahlardan arta kalan çocuklar
Giyotin gölgesinde, bir tedirginliği parlatıyorlar.
Özenle kurulmuş hevesi bitince sevişmelerin
İstifranın bize meyilli kuytularına çekilebiliriz artık,
Sırtımızda büyük öğürtüler, gürültüler ve küfürlü bağırış,
Dilimizde, büyük köpeğin omzunu metheden hikayeler,
Oluyor sandıran, kötü kandıran, yalanı andıran kafiyeler…
Cezayı anımsatan bu yağmurdan kötücül geometri.
Islak sandığım yerler bile sessizce birden ağlamaklı.
Tırmandığı direkten söverek inen canbazın pişmanlığı.
Çünkü bilekten incilip dönüyor el uzandığı dilekten.
Bir an için de olsa, yalan yok, olacak sandırmıştı, gerçekten…
Bu yazı yorumlara kapalı.