Streptomyces

İçimde aniden bir tel geriliyor
Bunu kiminle paylaşmalıyım
Uzaklardan nal sesleri dilenerek gizlice
Boynuma kolye diye yaralar diziyorum
Sevgilim nasipsiz bir yağmur arkasında
Şubat sonu yaraları ovarıyor eliyle
Güleç çocukluklarını uykuya uzatıyor
Betona kaptırılmış çok cesur meydanların

İçimde tütsülenmiş bir ağrı birikiyor
Aşktan ve kavgadan damıtılıp her defa
Her defa yüzümden daha da esmer
Tekrar buruşturarak öfkeyle kağıtları
Adımı yumruğumun ardına gizleyerek
Ödüllerin, tembihlerin arasından sıyrılıp
Akşamı kalın ve serin bir yorgan
Uzakları sımsıcak evim bilip
Yeniden sana doğru sendeliyorum

İçimde durduk yere heyecan birikiyor
İlk mektubu yazmanın anılarından kalan
Acemiliği ile ile ilk defa sevilmenin
İncir ağaçlarından beklenen haber
İsyana meylederek çırpınan kanım
Sanki tek bir adımla aralanacak
Saçlarından yağmura katışacak sevgilim