Hani, sabah uyanıp, sığ denize bakardık,
Ben ve vakti saymayı öğrenmemiş çocuklar.
Gözün eksik nöbeti, dili bağlayan lanet,
Sıcak mangal ve tütsü, sonra düğüm büyüsü.
Yolundan umut kesip, kurşunlanmış atlarla,
Yükünden bile küçük ve yorgun kanatlarla,
Putlarla değil ama resimlerle, hatlarla,
Yeniden ve yeniden tükenmiş fırsatlarla,
Akan suya set çeken, taş gibi inatlarlarla,
Kaçan sana dönüyor kurşunlanmış atlarla.
Yağmur duası benim en gizli mesleğimdi.
Ne korular büyüdü benim maharetimle.
Bendeydi hastalığı incelten eski muska.
Tavşanları dağlara bağlayan gizli tılsım.
Kelimeleri kırmak ve konuşmak seninle…
Zaten hepsi kirlenmiş hırsla, sitemle, kinle.
Ne kıymeti olacak söylesem de yeminle.
Lisana çekilmeyen sessizliğimi dinle.
Benim yerime bile söyleşerek kendinle,
O bir rüya, buluşmak ve konuşmak seninle.
Bu yazı yorumlara kapalı.