Aklımda çiviler taşıyacak yaşları geçtim.
Bir zamandı ve geçti elde ince bıçaklarla
Rakamlar tavladığım, sayıklandığım,
Adımı tez mezatlarda dolaştırdığım,
Biri diğerinden ütülü günler.
Artık, sadece ağzımda çiğnediğim
Lokmanın tadını kaldırıyor midem.
Çünkü yok deseler bile, huyum bu,
Cismime yaraşır bir suç bulurum kendime.
Tam burada alırım soluğu hemen
Çocukların uykuları dağılsa.
Kelimelerim kimin işine yarayacaksa
Sen orda yoksun…
Ruhu doğum lekesi gibi
Kötü makyajlar arkasında gizleyen,
Noter kayıtları, tokalaşmalar ve imza…
Beyaz dişlerimizle en geniş gülümseme,
Boyun bağını düzelten zenginliğimiz,
Mevsim çiçeklerine sezon diyen,
Laf anlamaz motivasyon,
Sabah yağmuru sevincinden yoksun.
Sen orda yoksun…
Salyalı bir koşuda, ezmecesine,
Ellerini ovuşturan diri damarlar,
Ve gergin kaslardan damayan zifir,
Dişlerimi bununla mı bileyeceğim.
Ellerimi kapanlara mı kaptıracağım
Yeni kapanlar kurulsun diye.
Önce biz mi ikna edileceğiz.
Suyun dibinden ve zirveden uzak
Akşam karanlığının dobralığından
Köşe bucak kaçağım da
Uyanınca ne olacak
Neyse göğsümden gençliğimi
Büyük tırnaklarla söküp götüren,
Beni, onunla bile barıştır.
Dönmek bu çünkü.
Ve her dönüş gibi,
Gizli yerlerinde biraz intikam,
Dilin ucunda beklemiş söz,
Ve ışığın bile inmediği derinliklerinde insanın,
Sadece evcil şeytanıyla paylaştığı
O plan vardır diye korkuyorum.
Bu korku ile çekiyorum elimi,
Sonra, oturup sakin izliyorum
Gıcırdayarak kapanışını süslü kapının.
Alkış sesleri azalarak susuyor.
Tükürüklü çığlıklarla kazananlar korosu
Çoğu yeri unutulmuş bir rüyadır artık.
Kokusu biraz daha devam etse de
Kendisi sırt dönünce hemen dağılan.
Tavanda çapınca bozulan cümlelerle
Tembellik ve bilmişlik ortasında bir yerde
Çocukları kaldırıyorum okul servisi için.
Komşuların şikayetlerini dinliyorum.
“Olacaksa” diyorum “zaten başka türlü de olur”.
Varacaksam, yol mu bitmiş menzilimize.
Beklerim, yeni bir kapı açılana kadar,
Varıncaya kadar yeni haberin,
Burada, böyle yavaş,
Böyle yorgun,
Ve sakin.
Bu yazı yorumlara kapalı.